Caren van Herwaarden’s tekeningen en collages reiken en raken diep. Dwars door de terughoudendheid van de voorstelling heen – het sobere palet, de eenvoudige composities, het heel precieze schetsmatige karakter van haar tekeningen – trekt zij ons naar de kern van basale menselijke emoties, waar eenzaamheid en angst, liefde en geborgenheid om voorrang strijden.
“Als kind wilde ik een röntgenbril om dwars door de kleren en de huid van anderen heen te kijken. De aanwezigheid van spieren, organen, botten en bloed kon ik maar moeilijk rijmen met hetgeen ik aan de buitenkant kon zien. Dat iedereen de hele dag met die vreemde binnenwereld rondliep en deed alsof het niets was. Er was nog een andere laag: de gedachten, ideeën en gevoelens die in de binnenkant van het lichaam huizen. Daarvan zou je met een röntgenbril toch sporen moeten kunnen zien?”
Beatrijs van Rheeden – Caren van Herwaarden
Remco Dikken – Stephanie Marie Roos