In een gelaagde en weelderige techniek biedt Arthur Stam (1953) werken met realistische, romantische en surrealistische elementen. Wonderlijk is dat er daarbij abstracte elementen te zien zijn waar een realistische gevoelswaarde vanuit gaat, waardoor de grens tussen werkelijkheid en schilderkunst regelmatig wordt verbroken.
De strakke ordening van volkstuintjes of het bijna choreografische traject van de mens in zijn omgeving: bij Stam wordt de ruimte verkend en ingericht. Opkomst en verval, de schoonheid van nederige tuinhuisjes en bouwsels, met liefde voor dieptewerking en illusionisme. Soms ligt er aan de zorgvuldig bedachte composities een bepaald Chinees karakter ten grondslag waardoor het hermetisch karakter van de compositie versterkt wordt. Het lijkt alsof alles zo moet staan binnen het geheel, maar de losse onderdelen vertellen een volstrekt eigen associatief verhaal.
Daphne Corregan – Jaap van den Ende – Hieke Luik
Arthur Stam – Johan De Wit